چون نوترون از نظر بار الکتریکی خنثی است، با آشکار سازهای معمولی آشکار نمیشود. برای این منطور از واکنشهای هستهای که ذرات ثانویه باردار تولید میکنند، استفاده میشود که در انواع آشکار ساز برن ، سنتیلاتور و ...
چون نوترون از نظر بار الکتریکی خنثی است، با آشکار سازهای معمولی آشکار نمیشود. برای این منطور از واکنشهای هستهای که ذرات ثانویه باردار تولید میکنند، استفاده میشود که در انواع آشکار ساز برن ، سنتیلاتور و ...
از آنجا که اتمها از نظر الکتریکی خنثی هستند، تعداد الکترونها و پروتونها در هر اتم بایستی برابر باشند. برای توجیه جرم کل اتمها ، ارنست رادرفورد در 1920 وجود ذراتی بدون بار را در هسته اتم مسلم دانست. چون این ذرات بدون بارند، تشخیص و تعیین خواص آنها مشکل است.
ذرات باردار برای افزایش یک زوج یون در یک گاز حدود ev 30 انرژی از دست میدهد. تابش هستهای دارای خواص عمومی زیر است و یک جامد یا مایع آسانتر در آشامیده میشود تا در یک گاز. درجه نفوذ به ازای انرژی معین به ترتیب برای پرتوهای آلفا ، بتا و گاما کاهش مییابد. برد ذرات باردار با افزایش انرژی افزایش پیدا میکند.
آشکار سازی ذرات عبارتست از فرآیندی که در آن خصوصیاتی مانند جرم ، انرژی ، بار الکتریکی ، مسیر حرکت و ... و در مجموع نوع یک ذره حامل انرژی که در واکنشهای هستهای بوجود میآید، توسط دستگاهی (اغلب آشکار ساز) تعیین میشود.
فرآیند آشکار سازی متشکل از یک دستگاه آشکار ساز است که بسته به نوع ذره تابشی و آشکار سازی خصیصهای از ذره ، نوع دستگاه فرق میکند. سهم عمده در
راکتورهای هستهای دستگاههایی هستند که در آنها شکافت هستهای کنترل شده رخ میدهد. راکتورها برای تولید انرژی الکتریکی و نیز تولید نوترونها به کار میروند. اندازه و طرح راکتور بر حسب کار آن متغیر است. فرآیند شکافت که یک نوترون به وسیله یک هسته سنگین (با جرم زیاد) جذب شده و به دنبال آن به دو هسته کوچکتر همراه با آزاد سازی انرژی و چند نوترون دیگر
براساس مدلهایی که تکامل عالم را بررسی میکند، میدانیم در ابتدای شکلگیری عالم ذرات جرم نداشتند. اما در دورهای نسبتا کوتاه، هر یک از ذرات جرم مشخصی را به دست آوردند و این جرم ذرات بود که روند بعدی تکامل عالم را مشخص کرد. برخی از ذرات مانند فوتونها که ذرات تشکیلدهنده نور هستند، بدون جرم ماندند و توانستند بدون محدودیت در عالم سفر کنند؛ برخی دیگر اما جرم پیدا کردند و رفتارشان تغییر کرد. سوال مهمی که در دنیای فیزیک وجود دارد، این است که
اکثر مطالعات فیزیک هسته ای پیرامون دو موضوع اساسی صورت میگیرد :
البته این دو موضوع بی ربط از یکدیگر نیستند ، چون خواص سیستم های چند ذره ای تا حد زیادی توسط
تخته سنگ بزرگی را در نظر بگیرید که به ته دره ای سقوط کرده و مدت هاست که در همان جا مانده است. چقدر تعجب می کنید اگر ببینید تخته سنگ بطور خود به خود انرژی گرفته و ناگهان شروع به بالا رفتن از دامنه دره کرده و در نهایت با خروج از دره به آن سوی دامنه کوه بغلتد. شاید باور کردنی نباشد اما مشابه چنین رویدادی به طور طبیعی به وفور در دنیای اسرار آمیز
جایزهی نوبل فیزیک امسال را نوترینوها از آنِ خود کردند. این برای چهارمین بار است که نوترینوها به طور مستقیم یا غیرمستقیم، جایزهی نوبل را به خود اختصاص میدهند (۱۹۸۸، ۱۹۹۵، ۲۰۰۲ و ۲۰۱۵). اما چرا نوترینوها تا این اندازه مهمند؟
در فیزیک ذرات، بوزونها ذرات زیراتمی هستند که از آمار بوز-اینشتین تبعیت میکنند و بر اساس نام ساتیندرا بوز نام گذاری شدهاند.
چندین بوزون میتوانند حالت کوانتومی مشابهی را اشغال کنند، یعنی بوزونهایی با انرژی یکسان میتوانند مکان مشابهی را در فضا اشغال نمایند. بوزونها ممکن است ساده و بنیادی باشند مثل فوتونها، یا مرکب باشند مثل مزونها. همهی بوزونها دارای اسپین صحیح هستند؛ بر خلاف فرمیونها که دارای اسپین نیمه صحیح هستند. این با قضیهی اسپین-آمار مطابقت دارد: